ذهن نوشته های یک دیوانه

در مورد موضوع خبر باید گفت که همیشه خبری وجود دارد، حتی هنگامی که به هیچ دردی نخورد، بی خبری هم خودش یک خبر محسوب می شود. *********** خوشبختانه گذر جهان و گردش سیارات نیازمند تعادل و توازنی است که آن ها را در مسیرها و مدارهای مربوطه اشان نگه می دارد. براساس همین نظام تعادلی است که هرگاه چیزی از یک گوشه ی دنیا برداشته می شود چیز دیگری تقریبا مشابه آن در گوشه ی دیگری قرار داده می شود و این تشابه در کیفیت و تناسب به منظور جلوگیری از شکوه و گلایه درباره ی تفاوت در برخورد می باشد. *********** خداحافظ تا فردا...خیلی جالب است که هر روز زمان جدا شدن از یکدیگر، این جمله را به کار می بریم و آرزو می کنیم روز بعد یکدیگر را ببینیم، بدون آن که واقعا به این موضوع فکر کنیم که آیا فردا همه چیز همان گونه که ما انتظار داریم خواهد بود؟ اگر چنین اتفاقی بیفتد بی شک یکی از احتمالات پیچیده در قالب معجزه ای به وقوع پیوسته است. اگر در این مورد تردیدی وجود داشته باشد، تنها یادآوری این نکته لازم و کافی است که "روز بعد" یا همان روزی که از آن به عنوان "فردا" یاد میکنیم، می تواند برای بعضی ها اصلا وجود نداشته باشد. ذهن نوشته های یک دیوانه...

پروردگار قدرت مطلق است. اگر او خود را تنها به انجام کارهایی که ما خوب می پنداریم محدود می کرد, نمی توانستیم او را قادر مطلق بنامیم. در آن صورت, او تنها بر بخشی از جهان فرمان می راند, و کسی قدرتمند تر از او وجود می داشت که اعمال او را نظاره کند و به قضاوت بنشیند. در آن صورت, من آن خدای قدرتمندتر را می پرستیدم. ************ روح نیز ,همچون رودخانه و گیاه, به نوع دیگری از باران نیاز دارد: امید, ایمان, دلیلی برای زیستن. هنگامی که عوامل به جریان در نیایند, همه چیز در روح می میرد, حتی اگر بدن به زندگی ادامه دهد؛ و مردم می توانستند بگویند «این جا در این بدن روزی یک انسان وجود داشت» *********** تو راهت را یافته ای, اما نباید قبل از این که یاد بگیری از نو بسازی, چیزی را نابود کنی. *********** هر انسانی حق دارد به وظیفه اش شک کند و گه گاه از آن دست بشوید؛ اما آنچه نباید انجام دهد, به فراموشی سپردن وظیفه است. هر که به خودش شک نکند, شایسته نیست -چرا که در اعتقاد غیر قابل تردید خود نسبت به توانایی اش, مرکب گناه غرور می شود- *********** زن پرسید:«آیا خداوند از میان کلمات ناپدید خواهد شد؟» ایلیا پاسخ ذهن نوشته های یک دیوانه...

چقدر روزها می تواند زیباتر باشد وقتیکه تنها جایی که افکار می تواند هدفش را بسازد, مغز انسان باشد و هرکس بخواهد عقاید را له کند مجبور به فشردن سرهای انسانها باشد. *********** من می توانم با خودم کنار بیایم چون هرگز بی کس نیستم؛ من فقط به شکل ساده ای تنها هستم؛ در انزوای به شدت شلوغ خود زندگی میکنم؛ یک آدم تا ابد بی قید و به نظر میرسد که ابدیت یکی از روزهای من باشد. *********** من میتوانستم ببینم که تا چه حد حق با ریمباد بود وقتی نوشت که جدال روحی به دهشتناکی هر جنگ مسلحانه ایست. من می توانستم معنای سخنان سنگدلانه ی مسیح را بفهمم که میگفت "من برای آوردن صلح نیامده ام مگر بوسیله ی شمشیر" *********** پس از او خواستم تا مرا ببخشد بدون این که بدانم چرا! اما این هم قسمت من بود؛ تقاضای عفو و بخشش! من حتی از خودم برای چیزی که بودم طلب بخشش میکردم, از چیزی که سرشت و طبیعت من بود. *********** من حال راهبانی را داشتم که وقتی فهمیدند کوپرنیک قوانین کیهانی جدیدی را کشف کرده است و این که زمین مرکز جهان نیست دست به خودکشی گروهی زدند؛ آنها نمی توانستند جهان را متفاوت از چیزی که تا آن زمان در آن زندگی ک ذهن نوشته های یک دیوانه...

من مطلقا زیر بار خوشبختی نمیرم. خوشبختی برای کله پوک ها و دهاتی ها و سگ ها, برای پرولتاریا و بورژواها خوبه...من یک آدم آزادم. من نمی خوام بنده ی خوشبختی باشم. خوشبختی ها همه از یک قماش اند.کامت که شیرین شد,لذت زندگی را که چشیدی دیگر فاتحه ی عصیان خوانده شده.جایی که شیرین کامی باشه عصیان نیست.کیست که بتونه بگه دروغ میگم؟خوشبختی افیون ملت هاست,رکوده. بدبختی اسباب پیشرفته.اگر شلاق و مهمیز نباشه اسب از جاش تکون نمی خوره.اگه می تونید ثابت کنید که اینجور نیست *********** کسانی که عقاید احمقانه شان را ابراز می کنند اغلب بسیار حساسند.هر قدر عقاید کسی احمقانه تر باشد کمتر باید با او مخالفت کرد. باگ میگفت حماقت بزرگترین نیروی روحانی تمام تاریخ بشرست.می گفت باید در برابر آن سر تعظیم فرودآورد,چون همه جور معجزه ای از آن ساخته است. *********** هر چیز حدی دارد, حتی تصمیم آدم به کلنجار رفتن با واقعیات. وقتی آدم به آن حد رسید, دیگر کاری نمی شود کرد. واقعیات باید بروند یکی دیگر را پیدا کنند. *********** _ پیشرفتم عالی است. بعضی وقت ها نصف شب از خواب بیدار می شم و میبینم هیچ احساسی ندارم. بی درد بی درد.ی ذهن نوشته های یک دیوانه...

سوال:چه کار باید کرد که وقت هدر نرود؟ جواب: آدم در تمام مدت، گذشتنش را حس کند. وسیله برای این کار:چندین روز در اتاق انتظار یک دندان پزشک روی صندلی ناراحتی منتظر بماند؛ یا بعداز ظهر یک شنبه ای را روی ایوانش بنشیند، به گفت و شنودی در یک گردهم آیی به زبانی که با آن آشنایی ندارد گوش بدهد، مسیر های طولانی و ناراحت کننده ای را با قطار انتخاب کند و طبعا تمام مدت مسافرت هم ایستاده باشد، جلو ی گیشه ی تماشاخانه ای توی صف بایستد و جایش را از دست ندهد، و از این قبیل *********** کسی که تسلیم قوه ی تخیلش می شود، باید زخمی را هم که از این تسلیم شدن به او وارد می شود بپذیرد. *********** زیستن در نومیدی و بی پناهی، در حقیقت در دوزخ فرو رفتن است. *********** عشاق معمولا تا ساعت چهار صبح کاری نمی کنند و حتی اگر شب را با خیانت گذرانده باشند، میخوابند.بله در این ساعت می خوابند تا اطمینان پیدا کنند، زیرا دغدغه ی بزرگ و همیشگی قلب مشتاق، به تصرف درآوردن فرد مورد علاقه اش است، تا این که در دوران جدایی، بتواند او را در خوابی بدون رویا، که فقط هنگام پیوستن دوباره به همدیگر پایان میگیرد، بازیابد. *********** در ذهن نوشته های یک دیوانه...

به هر طریق هر کسی همیشه کمی خطاکار است.  *********** مثل همیشه، هنگامی که خواهان خلاصی از قید کسی بودم که شنیدن سخنانش برایم رنج آور بود،  حالت پذیرش و تایید به خود می گرفتم،  با او نیز چنین رفتار کردم اما در نهایت تعجب،  او گمان کرد بر من چیره گشته است  *********** من آدم عجیبی هستم، مطمئنا او مرا دوست دارد، اما شاید روزی به همین دلیل از من متنفر شود. *********** در ابتدای بازداشتم،  با این حال،  آن چه که سخت ترین بوده است این بود که من اندیشه های یک مرد آزاد را داشتم. برای مثال،  آرزو و تمنای بودن در یک پلاژ و پایین رفتن به سوی دریا بود که مرا دربر میگرفت. یا تصور کردن صدای اولین موج ها در زیر پاهایم،  ورود پیکرم در آب و آن حس رهایی که در آن می یافتم، ناگهان احساس میکردم که چقدر دیوار های زندان به یکدیگر نزدیک شده اند. اما این وضع چند ماهی بیشتر به طول نیانجامید،  بعدا، من فکری جز فکر یک زندانی نداشتم. *********** من هرگز نمی توانستم واقعا از چیزی متاسف باشم. من همیشه توسط آن چه که اتفاق می افتاد، توسط امروز یا فردا، در آن وضعی که مرا قرار داده بودند، غافلگیر شده ام. *********** ماما ذهن نوشته های یک دیوانه...

سر به زیر انداختم. تا امروز هم زل زدن به چشمان آدم هایی مثل حسن را دشوار می بینم، آدم هایی که به هر چه می گویند عقیده دارند. *********** گفتن این حرف آزار دهنده است، اما رنجیدن از حقیقت بهتر از تسکین با دروغ است. *********** من و حمیرا علیه دنیا قد علم کرده بودیم. جانم برایت بگوید، امیر جان، در نهایت همیشه برد با دنیاست. رسم روزگار اینطور است. *********** همیشه داشتن و از دست دادن آزار دهنده تر از نداشتن از اول است. *********** افسوس که افغانستان نوجوانی ما مدت هاست مرده، مهربانی از این سرزمین رخت بسته و نمی توان از این همه کشت و کشتار گریخت. کشتار مدام. در کابل ترس همه چیز است، در خیابان ها، در استادیوم، در بازارها، ترس قسمتی از زندگی ما در اینحا شده، امیر آقا. وحشی هایی که بر وطن ما حکومت می کنند، برای شان انسانی ارزش قایل نیستند. پریروز با فرزانه جان به بازار رفتم تا قدری سیب زمینی و نان بخرم. او از فروشنده قیمت سیب زمینی را پرسید، اما گوش فروشنده بدهکار نبود؛ خیال کردیم کر است.بنابراین بلند تر پرسید و ناگهان یک طالب جوان به طرف ما دوید و با چماق به کپلش زد. چنان سخت کوبیده بود که ف ذهن نوشته های یک دیوانه...

به راحتی می توانستم از غرور او چشم بپوشم اگر غرور مرا لگدمال نکرده بود. *********** الیزابت بی صبرانه گفت:"و این گونه عشق و علاقه وافرش به پایان رسید. به گمان من چنین مواردی زیاد اتفاق می افتد. نمی دانم چه کسی برای اولین بار قابلیت شعر را در نابود کردن عشق کشف کرد" دارسی گفت:"تا به حال فکر میکردم شعر انگیزه ی عشق است." -انگیزه یک عشق بزرگ، سالم و استوار. هر چیزی می تواند قوی را قوی تر کند، اما اگر به جای عشق یک میل ضعیف بود چه؟ معتقدم تنها یک غزل خوب کافی است تا آن را به کشتن دهد. *********** هرچه دنیا دیده تر می شوم، دنیا گریز تر هم می شوم. به من ثابت شده که تناقض هایی در شخصیت تمام افراد بشر دیده می شود و نمی توان صرفا به ظاهری باارزش و با درک و شعور اعتماد کرد. *********** اغلب غرور خودمان است که ما را فریب می دهد نه چیز دیگر. *********** اگر همه چیز تمام و کمال بود بی شک دچار یاس می شدم. اما حال با وجود این حسرت بی وقفه به سبب عدم حضور خواهرم،طبعا انتظار این لذت را بهتر درک خواهم کرد. برنامه ای که وعده ی سراسر خوشی را می دهد، محال است موفق از آب درآید؛ تنها و به کمک همین اندک آزردگ ذهن نوشته های یک دیوانه...

روز من نبود. هفته ی من، ماه من، سال من، زندگی من.لعنتی. *********** فقط یک بار زندگی میکنیم مگر نه؟ البته جز ایلعازر، بدبخت عوضی مجبور شد دوبار بمیرد. ولی من نیک بلان بودم. فقط یک بار قرار بود سوار چرخ و فلک بشوم. زندگی مال پر دل و جرات هاست. *********** تصمیم گرفتم تا ظهر توی رخت خواب بمانم. شاید تا آن موقع نصف آدم های دنیا بمیرند و مجبور باشم فقط نصف دیگرشان را تحمل کنم. *********** گفت: آدم ها با اوهامشون زندگی میکنند گفتم: چرا که نه؟ مگه چیزی غیر از وهم هم وجود داره؟ گفت: به پایان رسیدن اوهام *********** -تاریخ قطعی مرگ -به چه کارت میاد؟ -می تونم خودمو حاضر کنم خانم -بالاخره هر آدمی باید خودشو حاضر کنه -نه نمی کنن، فراموش میکنن، نادیده میگیرن یا اونقدر احمقن که بهش فکر نمی کنن! *********** بیشتر آدم های دنیا دیوانه بودند. آن بخشی هم که دیوانه نبودند، عصبی بودند. آن بخش هم که دیوانه یا عصبی نبودند، احمق بودند. *********** روی هم رفته دنیای واقعا وحشتناکی بود و بعضی وقت ها دلم برای تمام آدم هایی که درش زندگی می کردند می سوخت. *********** اغلب بهترین قسمت های زندگی اوقاتی بوده اند که ذهن نوشته های یک دیوانه...

باید یک بار به خاطر همه چیز گریه کرد. آن قدر که اشک ها خشک شوند, باید این تن اندوهگین را چلاند و بعد دفتر زندگی را ورق زد. به چیز دیگری فکر کرد. باید پاها را حرکت داد و همه چیز را از نو شروع کرد. *********** چقدر باید بگذر تا آدمی بوی تن کسی را که دوست داشته از یاد ببرد؟ و چقدر باید بگذرد تا بتوان دیگر او را دوست نداشت؟ *********** شهامت با خود روبه رو شدن. دست کم یک بار در زندگی. رو به رو با خود. تنها خود. همین حق اشتباه ترکیب بسیار کوچکی از واژه ها, بخش کوچکی از یک جمله, اما چه کسی این حق را به تو خواهد داد؟ چه کسی جز خودت؟ *********** آدم هایی که احساس گناه می کنند در بهانه پیدا کردن بسیار قوی هستند. حرف ندارند *********** ترجیح می دهم تو امروز خیلی رنج بکشی تا این که همه ی عمرت, همیشه کمی رنج بکشی *********** آیا نمی شد یک بار برای همیشه در را ببندند و مرا با اندوهم تنها بگذارند؟ ***********زندگی حتی وقتی انکارش میکنی, حتی وقتی نادیده اش میگیری, حتی وقتی نمی خواهی اش از نا امیدی های تو قوی تر است. از هر چیز دیگری قوی تر است. آدم هایی که از بازداشتگاه های اجباری برگشتند دوباره زاد و ذهن نوشته های یک دیوانه...